เล่าประสบการณ์ตรงการเรียนหนังสือสไตล์ “อังกฤษ” : จริงหรือที่ว่าเด็กฝรั่งเรียนสบาย?

ทุก ๆ วันนี้ผู้เขียนได้มีโอกาสได้เลคเชอร์ให้นักศึกษาไทยอยู่บ้าง อาจจะไม่ได้บ่อยนัก แต่ก็มากพอที่จะเข้าใจธรรมชาติของนักศึกษาไทย หลายคนมีความสนใจในสิ่งที่พูดดี แต่เมื่อถึงคราวเปิดให้มีส่วนร่วมในการถามคำถาม กลับใช้เวลานานมากกว่าจะมีใครสักคนกล้าที่จะถามคำถามขึ้นมาสักอย่างหนึ่ง และยิ่งหากเปิดให้มีส่วนร่วมในการแสดงความคิดเห็น ยิ่งกลับไม่มีใครยกมือ ว่าแล้วก็นึกไปถึงสิ่งที่ผู้เขียนได้ยินเด็กไทย (รวมทั้งตัวผู้เขียนสมัยเด็ก ๆ เองด้วย) พูดตลอดเวลาว่า “อยากให้การศึกษาไทยเป็นเหมือนเมืองนอกจัง” เพราะเราคิดว่า เด็กฝรั่งไม่ต้องท่องจำ ไม่ต้องมีการบ้านหรือ project ท่วม และคิดไปเองว่า “เด็กฝรั่งไม่ต้องเรียนหนักเท่าเด็กไทย” เด็กฝรั่งไม่ต้องเรียนหนักจริงหรือ? แล้วการศึกษาไทยจะเป็นอย่างระบบตะวันตกได้ไหม? ผู้เขียนจะขอเล่าประสบการณ์การเรียนหนังสือสไตล์ “อังกฤษ” ให้ฟังเพื่อเป็นตัวเปรียบเทียบ เหตุที่ต้องขอเปรียบเทียบกับระบบอังกฤษนั้น เนื่องจากผู้เขียนมีประสบการณ์ตรง เป็นระบบที่ค่อนข้างจะแตกต่างจากไทยอย่าง extreme มากกว่าระบบอเมริกัน บางสิ่งที่ดูผิวเผินแล้วเหมือนน่าอิจฉา  คลาสเล็กเว่อ ๆ แค่ 3-8 คน คลาสตอนสมัยเรียนมัธยมไปจนถึงปริญญาตรี มีราว ๆ คลาสละ 3-8 คน พอปริญญาโท ก็เพิ่มเป็นราว ๆ 10-20 คน นี่อาจจะฟังดูแล้วน่าอิจฉาสำหรับเด็กไทย คลาสเล็กก็แปลว่า อาจารย์สามารถ concentrate กับการสอนเราได้ดีขึ้น อาจารย์จะรู้จักเราดีมาก แม้กระทั่งในระดับมหาวิทยาลัย… More เล่าประสบการณ์ตรงการเรียนหนังสือสไตล์ “อังกฤษ” : จริงหรือที่ว่าเด็กฝรั่งเรียนสบาย?